بارخدایا، سوگند به آن رحمت وسیع بی پایان تو که هم? موجودات را در برگرفته است و به توانایی بی حدت که بر همه چیز مسلط و قاهر است همه اشیا خاضع و مطیع اوست و تمام عزت ها در مقابلش ذلیل و زبون است و به مقام جبروت و بزرگیت که همه چیز از آن سرشار است. به حاکمیت تو که بر تمام قوای عالم تفوق و برتری دارد و به ذات پاکت که پس از فنای هم? موجودات جاوید است و به نام های مبارکت که پایه های عالم هستی از آن سرشار است و به علم ازلیت که بر تمام موجودات احاطه دارد و به نور تجلی ذاتت که هم? عالم را روشن ساخته است. ای نور حقیقی و ای منزه از توصیف.
پروردگارا! کدامین کس تو را فراخوانده است که پاسخش نفرموده ای؟ چه کسی دست نیاز بر آستان بی نیازت آورده که نیازش را بر نیاورده ای؟ چه کسی دهان به مناجات تو گشوده که ناامیدش ساخته ای؟ یا به تو نزدیکی جسته و تو او را از خود رانده ای؟ خداوندا! این فرعون بود که کاخ ها برافراشت. با تو دشمنی ورزید. ناسپاسی و سرکشی کرد و خود را خدا خواند. تو می دانستی که او از روش زشت خود دست بر نخواهد داشت، توبه نخواهد آورد و به درگاه ربوبی تو باز نخواهد گشت، ایمان نخواهد آورد و قلبش در برابر عظمت تو خاشع نخواهد شد، اما تو از روی کرم و جودت خواسته اش را برآوردی و نیازش را اجابت کردی. خواست? او در نظر تو ناچیز بود گرچه او خود آن را بزرگ می انگاشت.
خدایا! تو بر او حجت تمام کردی و آن هنگام که از طریق حق خارج و کفر پیشه ساخت و بر قوم خود بزرگی فروخت و ستم گری کرد و با کفر خود بر آنان افتخار کرد و به سبب ظلم خود بر نفس خویش راه تکبر را پیش گرفت و از بردباری تو سود جست و گردن فرازی کرد و حکم کرد که کیفر فردی چون او آن است که در دریا غرق شود تو نیز همیمن حکم را دربار? او اجرا فرمودی و او را به سزایی که خود اذعان داشت رساندی.
بارالها! من بند? توام، فرزند بنده ای از بندگان تو و کنیزی از کنیزانت، به معبودی تو معترفم و باورکرده ام که تو خدای یگانه و آفریدگار من هستی. جز تو مرا معبودی نیست و به غیر از تو کسی را به ربوبیت برنگزیده ام. با تمام وجود ایمان دارم که تو پرودگار من هستی و می دانم که بازگشت من به سوی تو است و دریافته ام که بر هر کار توانایی و آنچه را می خواهی انجام می دهید و هرگونه بخواهی حکم می کنی حکم تو را هیچ کس رد نتواند کرد و فرمان تو باید اجرا شود. همانا تو آغاز و پایان و نهان هستی./ حسین طاهری


***************

خدایا! ستایش تو را سزاست، ستایشی که به شمار نیاید و در هیچ جایگاهی نگنجد. ستایشی پر ارج تر از هم? امور و گران قدر تر از هر سپاسی که آفریده ای به درگاهت. حمد برای توست آن گونه که خود می پسندی، حمدی برابر با شمار? هم? آفریدگان و هم سنگ هم? مخلوقات./ حسین طاهری

***************

خدایا! از تمام معاصیم توبه می کنم. خدایا! این توبه ام را «توب? نصوح» قرار ده. خدایا! می دانم که هیچ گاه نتوانسته ام شکر ذره ای از نعمت های بی کرانت را به جای آورم، ولی از بزرگی تو به دور است که بر «هیچ» خشم آوری و او را از خود برانی. شهادت می دهم که قرآن کتاب آسمانی و برنام? رستگاری و روش سیر الی الله است./ حسین طاهری

منبع: فرهنگنامه جبهه/ شهادتنامه/ سید مهدی فهیمی